Terug van het eiland Ambrym, afzien, zeer primitief, prachtig.

Op dinsdag 19 mei vertrokken we van het eiland Efate via Santo naar het eiland Ambrym voor de vulkanen excursie.
We werden opgehaald door onze gids voor de komende dagen, Freddy. Met een pickup truck werden we naar het guest house gebracht, maar wij waren niet de enige passagiers. Van de locale bevolking gingen ook wat mensen mee.

Met z’n allen in de laadbak plus de bagage hobbelden we naar ons verblijf. Na ongeveer 10 minuten en wat blauwe plekken kwamen we bij een prachtige plek.

We verbleven in een gevlochten huisje zoals de locale bevolking ook woont. De vloer bestond uit dezelfde ondergrond als buiten, wit koraal en zwarte steentjes. Er was geen stroomvoorziening. Het licht dat er was bestond uit opgeladen batterijen via zonnenpaneeltjes.
Onze badkamer was een paar meter verder op in een iets kleiner huisje. Een normale toiletpot, maar doorspoelen ging met een paar emmers water.
De “douche” bestond uit een grote bak koud water met een klein bakje daarin waarmee je je kon overgieten. Later zou blijken dat dit zeer welkom was, ook al was het geen echte douche.

Na een goede nacht gingen we de volgende dag (woensdag 20 mei) op weg naar het beginpunt van onze wandeling. Het eindpunt was het basiskamp voor de overnachting in een tent. Eerste hobbelden we weer met de truck over de zandpaden, ontweken meerdere honden en kippen en overreden af en toe een kokosnoot. Na 1,5 uur stonden we aan het begin van de route.

Het eerste stuk van de wandeling ging over een rivierbedding  waarna we de jungle in gingen. Prachtig groen en de mooiste bomen, struiken en uitzichten. De wandeling was zwaar. Het ging continue omhoog op een zeer smal pad met de nodige hindernissen. Na een paar uur lopen waren we erg moe en uiteindelijk duurde het totaal 5,5 uur voor we boven kwamen. Het was een prachtige tocht, maar uitputtend.

De campinguitrusting was verzorgd door onze gids, maar die bestond uit  minimale middelen. We hadden een tent die poreus was en dus niet geheel waterdicht. Slaapmatjes hadden we niet en lagen we op een keiharde ondergrond. Met z’n tweeën hadden we 1 kleine slaapzak tot onze beschikking. Het was behoorlijk behelpen.

Na zo’n uitputtende klim, slapen op een harde ondergrond lukt niet echt. Daarbij waaide het ook behoorlijk waardoor het vrij kil bleef in de tent. Afzien dus.

Na de eerste nacht beklommen we (op donderdag 21 mei) de vulkaan de Benbow. Ook weer een behoorlijke klim over smalle richels. Eenmaal boven op de vulkaan was het zicht naar beneden in de krater alleen maar mist door gasvorming van de vulkaan. Door deze gasvorming konden we niet naar beneden afdalen naar het eerste terras omdat dit gas gevaarlijk is. Hierdoor hebben we dus de lava niet kunnen zien, maar het uitzicht was spectaculair.

Ook naar beneden lopen was weer een hele uitdaging, maar het is weer gelukt.

De tweede nacht in de tent ging niet anders dan tijdens de eerste nacht. Het was vaak draaien op zoek naar een houding die minder pijnlijk was, maar helaas bleek die houding niet te bestaan. Veel geslapen hebben we dus niet en waren we blij toen het weer licht werd zodat we op konden staan.

Jaap was inmiddels al een paar dagen aan de diarree, maar het was nog te overzien en konden we met de afdaling gaan beginnen op vrijdag 22 mei). Wel met veel minder energie door het slechte slapen en ook hebben we weinig gegeten.
De afdaling was net als de klim een uitdaging. Na een paar uur lopen verzwikte Irene haar enkel, maar de pijn viel mee. Maar niet ver voor het einde van de toch ging het met dezelfde enkel nogmaals mis. Zeer pijnlijk, maar lopen ging nog, hoewel erg langzaam.

4 ,5 Uur later stonden we weer beneden bij het startpunt en waren we uitgeput. Het wachten was op de truck die ons weer terug zou brengen naar het guesthouse.

Daar bleek de bak met water meer dan voldoende om even lekker te wassen na 3 dagen dezelfde kleding te hebben gedragen, die niet uit is geweest en waar enorm in gezweet is. Het is jammer dat het internet geen geur geeft, maar wellicht kunnen jullie je er iets bij voorstellen, inclusief de voeten.

Na het wassen konden we weer heerlijk liggen op een gewoon bed, wat een luxe. 12 Uur hebben we op bed gelegen en waren we daarna weer een beetje bij gekomen.

Op zaterdag 23 mei konden we op ons gemak de tassen weer inpakken om met het vliegtuig via Efate naar Santo te vliegen.

Het vliegveld op Ambrym is bijzonder klein. Er is een landingbaan die ooit uit asfalt heeft bestaan, maar wat grotendeels is verdwenen en met gras is begroeid. De terminal is niet meer dan een huisje waar een loketje is om in te checken. In een schriftje staan de namen van de passagiers geschreven, want computers kennen ze en stroom is ook daar een zeldzaamheid.

Mensen lopen over de start-, en landingsbaan tot het vliegtuigje komt. Wij zaten te wachten in een soort grote bushok, maar die grotendeels kapot was. Gelukkig was het droog, maar het was bloedheet en zeer vochtig. De waaier die we voor Diny hebben gekocht hebben we direct getest en het koelde inderdaad iets af.

In Santo verblijven we nu weer in een, inmiddels voor ons, zeer luxe hotel met gewoon bed, gewone toilet en een douche. We gaan er even goed van genieten.

We plaatsen nog foto's in 5 verschillende mapjes, maar dat kost wat tijd omdat het internet niet stabiel is.