Lamington National Park

Het is nu bij ons bijna 20:00 uur en we zijn moe. We hebben veel gewandeld vandaag,

We stonden vroeg op voor onze wandeling met een gids om vogels te spotten, de wandeling begon om 06.45 uur. We hebben redelijk wat vogels gezien, maar de groep was groot zodat we niet van alle vogels foto's hebben kunnen maken. In de latere wandelingen hebben we soms dezelfde, maar ook andere vogels gezien.

Na de vroege wandeling van een uur stond er voor 09.00 uur een 2,5 uur durende 4 WD toer op het programma. Wat niet bij de beschrijving stond was dat deze tocht voor zeer oude van dagen was, the oldies.

De 4WD bleek een busje te zijn waar 10 passagiers in konden. Jaap en ik waren met nog 2 personen de enige passagiers. Deze 2 personen waren al redelijk op leeftijd, naar schatting begin 70. Onze gids "Big Mick O'Reilly" was nog ouder. De chauffeuse was wel de jongste van ons allen, maar zij was gehandicapt en liep met een stok.

De eerste kilometer ging over asfalt en daarna reden we de bossen in over een zeer hobbelig pad. We reden richting een farm van 1 van de vele van de O'Reilly familie. Ook die afstand was ongeveer 1 km, wellicht iets meer. We stapten de 4 WD uit en liepen een stukje, wat gezien de leeftijd van de medereizigers en de gids niet zo heel snel ging. Na weer een kort stukje hobbelen stapten we weer uit om een zelfde soort "wandeling" te maken. Intussen had Kate op een vuurtje wat speciaal brood geroosterd en water gekookt voor de thee. Voor het eten en drinken werd ruim de tijd genomen en dus waren de 2,5 al bijna voorbij. De stukjes die we heen gereden hadden reden we weer terug en de 4 WD toer was voorbij. Tegen Big Mick O'Reilly zeiden we maar dat we het erg naar ons zin hadden gehad, maar niets was minder waar. Als we hadden geweten dat dit het zou zijn dan waren we zeker niet mee gegaan. Een oefening voor later was het wel, we weten nu wat ons te wachten staat.

Overigens is Big Mick O'Reilly een leuke verteller. De O'Reilly familie is in 1911 in dit gebied gekomen, toen heette het nog geen Lamington National Park. Deze familie vond het gebied zo bijzonder dat ze het wilde behouden zoals het was en hebben gestreden voor een National Park. Dat is er uiteindelijk ook gekomen. De O'Reilly's hebben hier een guesthouse (waar wij verblijven) en een aantal van de familie leden wonen nog in het gebied op een boerderij.

Big Mick O'Reilly is van de tweede generatie, de derde generatie doet inmiddels ook mee in het hele familie bedrijf. Er zijn vele prijzen en oorkondes in de wacht gesleept.

Na de fantastische 4 WD zijn we gaan wandelen naar de Morans waterval. Niet zo een lange wandeling, maar wel erg mooi. Onderweg aten we een boterham in de zon, het is nog altijd heerlijk weer hier.

Na de wandeling kwamen we langs het cafe hier waar we een ijsje hebben gegeten. En niet alleen wij lusten graag ijs, ook de parkiet lustte er wel pap van. Zelfs de kalkoen was zo brutaal om een stuk af te breken.

Het was pas 14.00 uur en dus liepen we door naar bet begin van een nieuwe wandeling. Het liep langzaam naar beneden over een smal pad dwars door het oerwoud. Erg mooi.

Na terugkomst was het tijd om even te rusten en te douchen.

In het restaurant hebben we heerlijk gegeten en gaan we straks vroeg naar bed.